Monica Cumbres Garcia Orion jaioa da, eta Orion bizi izan da beti. Gurasoak Extremadurako Zalamea de la Serena herritik etorri ziren, gazterik, eta hemen osatu zuten familia. Hiru ahizpetan zaharrena da Monica, eta 51 urte ditu gaur egun.
Gaztelania izan zenuen etxeko hizkuntza, eta eskolan ere ez zenuen euskararik ikasi…
Ez nuen aukerarik izan, ez. Ahizpa gazteenak bai, euskaraz ikasi zuen, baina ni A ereduan eskolatu nintzen: euskara asignatura bat besterik ez zen guretzat, astean hiru orduz ematen genuena. Gainera, kalean ere gaztelaniaz egiten genuen beti lagun artean eta, beraz, oso gutxi ikasi nuen.
Noiz hasi zinen euskara ikasten?
Orain dela lau urte hasi nintzen Orioko euskaltegian, 47 urte nituela. Denbora librea neukan, eta pentsatu nuen egin behar nuela ahalegina. Lehenbiziko bi urteak autoikaskuntzan egin nituen eta, iaz, berriz, talde batean aritu nintzen.
Aurten saiatuko naiz B1 titulua ateratzen, eta gero ere segitzeko asmoa daukat; gutxienez, B2 mailara arte.
Euskara ikastea ez da erraza, etxekolanak-eta asko egin behar direlako, baina gustura ibili naiz euskaltegian, eta oso pozik nago egin dudan aurrerapenarekin. Akats asko egiten ditut oraindik, baina dagoeneko galdu diot beldurra hitz egiteari, eta askoz lasaiago egiten dut. Nire buruak, oraindik, gaztelaniatik itzultzen du, zuzenean, baina gero eta gutxiago.
Zein izan da zure motibazioa euskara ikasteko?
Motibazio nagusia sozializatzea izan da niretzat. Sozializatzea eta, baita ere, herri honen nortasunarekin konektatzea. Hizkuntza oso lotuta dago herri baten nortasunarekin. Euskal Herriaren nortasuna hizkuntzan, kulturan, ohituretan, dantzetan… islatzen da, eta horrekin guztiarekin bat egin nahi dut. Horrek bultzatu nau euskara ikastera. Herri honen nortasunarekin konektatzen lagundu dit euskarak.
Gaur egun, hitz egiten al duzu euskaraz euskaltegitik kanpo?
Bai; egia esan, lagunekin eta, oro har, herriko jendearekin beste modu batera sozializatzeko aukera eman dit euskarak, eta oso pozgarria da hori. Senarraren kuadrillako neskak, esaterako, euskaldunak dira, eta haiekin saiatzen naiz orain euskaraz egiten batzuetan. Asko laguntzen didate. Amaginarrebarekin ere hitz egiten dut euskaraz tarteka, eta ilobekin ere saiatzen naiz, gero eta gehiago, nahiz eta haiei arraroa egiten zaien.
Karkara aldizkaria ere ondo ulertzen dut orain. Lehen ere irakurtzen nuen, ahal nuen neurrian, baina orain askoz hobeto ulertzen dut.
Euskara ikasteak ate asko ireki dizkit, eta oso pozik nago egin dudan bidearekin.